Als jullie me al een tijdje volgen dan weet je ook dat ik 26 Januari bevallen ben van ons eerste zoontje ‘Ivar’. Hij is nu alweer ruim 18 weekjes oud. Ze zeggen altijd dat de tijd om vliegt maar jeetje, daar is niks over gelogen. Op het begin leef je echt in een roes. Kraamhulp, visite en alles is nieuw! Gelukkig vonden mijn man en ik er na een paar weken aardig ons ritme in.
Ik werk thuis dus echt verlof heb ik niet gehad, maar het voordeel is wel dat ik nu elke dag lekker thuis bij ons manneke ben. Soms past mijn moeder even op zodat ik bijvoorbeeld even wat planten voor de veiling klaar kan zetten of mijn achternichtje of schoonzusje gaan even met hem wandelen. En als mijn man dan thuis komt ’s avonds, kan ik vaak nog lekker even aan de slag. Buiten of aan de website, net wat uitkomt.

Zwangerschap:
Maar deze blog schrijf ik eigenlijk om jullie te laten lezen hoe zwanger zijn en een lactose-intolerantie bij mij samen gingen. De eerste maanden ben ik erg misselijk geweest maar daarna knapte ik op. En ik kwam erachter dat ik wel iets meer lactose kon verdragen dan daarvoor. Niet alleen met mijn lactose-intolerantie maar ook met mijn fructose-intolerantie en met de fodmaps ging het beter. Ik had per ongeluk kant en klare geraspte kaas gegeten, en als ik dat voor mijn zwangerschap deed dan wist ik dat ik er last van zou krijgen maar nu nergens last van gehad. Af en toe een hapje taart of een hapje van een toetje met lactose. Maar verder durfde ik eigenlijk niet te gaan. Maar het was wel fijn om te weten dat ik toch iets meer verdragen kon.

Kraamweek:
Ik wilde deze week zo goed mogelijk eten, want ik wilde me nog niet belabberder voelen dan dat ik al was haha. We zijn 1 dagje in het Ziekenhuis geweest en daar hebben ze ook goed rekening gehouden.

En thuis had ik ervoor gezorgd dat ik een diepvries vol restjes avondeten had, daar ben ik achteraf zo blij mee. Lasagne en pasta had ik groots in gevroren. Mijn schoonmoeder had een andijviestamppot gemaakt en mijn moeder boerenkool. En we bestelden ook de eerste week een heerlijke afhaal pizza van Domino’s met vegan kaas. Mijn mannetje had ook nog een heerlijk biefstukje voor ons gebakken, zo lekker! Wat had ik die gemist. Dus zo kwamen we de eerste weekjes mooi door. Want echt zin in eten koken was er niet.

Weken daarna:
In de weken daarna merkte ik ook dat ik echt wel iets meer verdragen kon en daar heb ik ook zeker van genoten. Wat heerlijk om even niet zo nauw te kijken. Helaas na 3 maanden kwamen de klachten wel weer wat terug en hou ik me weer strikt aan mijn lactosevrije dieet. Met de suikers en fodmaps kan ik gelukkig nog wel wat meer smokkelen dan voorheen.

Ik vind het niet moeilijk om me aan het lactosevrije dieet te houden, ik ben zo blij dat ik de lactosearme producten verdragen kan. En er komen gelukkig steeds meer lactosevrije (vegan) producten in de supermarkt. Een paar weken geleden ben ik ook met de Weight Watchers begonnen en ik ben nu al ruim 3 kilo kwijt! Zo fijn, nog 3 te gaan! En dat is ook prima te doen met een lactose-intolerantie, binnenkort meer hierover.

De baby:
Ons kindje huilde best veel na de kraamweek. De eerste week helemaal niet, ook al kreeg hij veel te weinig borstvoeding binnen. Helaas wilde dit niet vorderen, dus ben ik daar al na een paar dagen mee gestopt. Maar daarna huilde hij regelmatig, en ik dacht dat het erbij hoorde. Maar twijfelde ook wel of het niet door de voeding kwam. Ik had het nagevraagd bij de dokter maar dat zou nou nog niet kunnen. We zijn toen overgestapt op andere voeding van Hero met Johan broodpittenmeel speciaal tegen spugen en darmkrampjes. En we zagen dat hij er echt rustiger van werd. Wat een opluchting.

Het huilen ging helaas niet helemaal over zoals het hoort. Ons zoontje overstrekt zich heel erg met zijn nekje maar ook daar zocht ik niks achter, ik had zelfs eigenlijk helemaal niet opgemerkt. Mijn tante en nichtjes zeiden toch eens dat we eens langs de osteopaat speciaal gericht op baby’s moesten gaan.

Na het weekend heb ik een afspraak gemaakt. En we konden al heel erg snel terecht. Wat bleek nu, er zaten 2 spieren in zijn nekje over elkaar heen. Die heeft ze los gemasseerd. En we moesten over een paar weken nog terug komen. En na die eerste keer merkte we al verschil. En na de tweede keer was hij zo’n tevreden mannetje geworden. We zijn er zo blij mee. En voor mezelf ook wel een opluchting dat hij geen voedsel overgevoeligheid had. Je hoort het zo vaak. Ook al had ik het zelf ook niet van jongs af aan, je weet het maar nooit hè.

Hormonen:
Waarschijnlijk ligt het aan je hormonen doordat je meer lactose verdragen kan. Hoe en wat precies verder weet ik verder ook niet. Test het in ieder geval eerst altijd met kleine beetjes uit.

Ik hoop dat je het weer een leuk bericht vond, en ik ben benieuwd naar jullie ervaringen! Deel ze gerust op social media met ons.